Nauczanie języka polskiego jako obcego – metodyka
Podejście do dydaktyki każdego języka obcego jest często zróżnicowane. Na metodykę nauczania języka polskiego jako obcego wpływ ma nie tylko polska kultura, ale również takie czynniki jak postęp technologiczny, tło społeczne i preferencje kursantów. Nauczanie języka polskiego jako obcego może nieco się różnić w zależności od tego, czy lekcje są prowadzone poza granicami Polski, czy też w kraju — na przykład w środowisku zagranicznych studentów.
Wyzwania w zakresie nauczania języka polskiego jako obcego
Obecnie istnieje wile metod nauczania języków obcych. Doświadczenie lektorzy języka polskiego jako obcego mogą sięgnąć nie tylko po te najbardziej tradycyjne, takie jak na przykład metoda gramatyczno-tłumaczeniowa, audiolingwalna, czy kognitywna. Oczywiście w celu rozwinięcia produktywnych kompetencji językowych, których opanowanie niezwykle precyzyjnie testowane jest na egzaminach certyfikacyjnych z języka polskiego jako obcego, warto postawić na metodę komunikacyjną. Jeśli jest to wskazane z perspektywy procesu nauczania, można pokusić się o te bardziej niekonwencjonalne metody, takie jak na przykład sugestopedia, tudzież Community Language Learning, która akcentuje rozwój osobowości kursanta. Warto jednak uczciwie zaznaczyć, że metody niekonwencjonalne powinny być stosowane przeważnie na zajęciach standardowych. W przypadku zajęć przygotowujących do certyfikatu z języka polskiego jako obcego lub lekcji języka polskiego w biznesie tudzież języka polskiego akademickiego optymalna będzie metoda komunikacyjna połączona z typowo tradycyjnymi metodami.
Język polski jako obcy – zajęcia dostosowane do potrzeb studentów
Warto jednak zdać sobie sprawę z faktu, że przybywający do naszego kraju studenci mają różne osobowości i preferencje względem nauki języków obcych. Taki stan rzeczy powinien zatem znaleźć swoje odzwierciedlenie w stosowanych przez nauczycieli strategiach metodycznych.
Przybywający do Polski studenci znają zazwyczaj język angielski na poziomie co najmniej samodzielnej komunikacji (B1-B2). Ponadto, część uczyła się już języka polskiego wcześniej w swoim miejscu zamieszkania. To właśnie dlatego kwalifikację studenta do kursu na określonym poziomie powinny poprzedzać test plasujący i analiza potrzeb. Egzaminy certyfikacyjne na wyższych poziomach (na przykład C1) mają to do siebie, że bardzo rygorystycznie sprawdzają kompetencje produktywne – mówienie i pisanie.
Rzetelny i obdarzony dużą inteligencją emocjonalną lektor, którego zatrudnia Szkoła Kultury i Języka Polskiego w WSEH, zachęci kursantów do mówienia w języku polskim poprzez odgrywanie interesujących scenek. Równocześnie kreatywne komentarze odnośnie wypowiedzi pisemnych, jakie sformułuje doświadczony nauczyciel języka polskiego jako obcego, przyczyniają się do satysfakcjonującego wyniku na egzaminie certyfikacyjnym.